Yağmurlu bir gündü, tıpkı bugün gibi...

Kavuşmuştum sana, aktı gözyaşım, karıştı yağmura... La la laaa

Bugün Defne'm yağmurla tanıştı. Aslında doğduğu gün de bugünün aynısıydı ama o günü uyuyarak geçirmişti. Bu sabah dışarı çıktığımızda burnuma gelen o koku bana kızımıza kavuştuğumuz o ilk günü hatırlattı. O günü bana hatırlatan diğer koku da lilyum kokusu. Defneyi kontrole götürdüğümüzde (pediatriye giden yol üzerinde çiçek odası var) her seferinde doğuma geldiğimiz o günü hatırlarım.

Defne son dakikaya kadar uyuduğu için sol tarafta yastık izi, gözlerindeki hafif şişlik ve mahmurluk hala yüzünde duruyor :) Yağmur bile onun ayılmasına yetmedi, sanırım bana çekmiş :)) Şemsiyeyi çektik, bak kızım yağmur dedik, dudaklarını büzerek bi gülümsedi, sonra yukarıdan birinin su attığını sanıp başını öne eğdi :))

İlk yağmurlu günde babası ve kızı :) İkinizi de çok seviyorum...