Defne'den inciler

Akşam eve gitmek üzere montlarımızı giydiğimiz an;

Defne: "anane, ben gidiyorum. bana gitme de"

Anane: "ah yavrum benim, gitme, nolur. bu gece benimle kal. sarılıp uyuyalım ikimiz"

Defne: "ama gitmem lazım, geç kaldım. işim vaar"

Anane: dumur :)))

Birkaç gün sonra aynı muameleyi görmek isteyen anane sorar;

Anane: "defne, ben gidiyorum evime. bana gitme de"

Defne: "giiit"

Anane: dumur :)))

Bu sabah artık işte olmam gereken saatte hala evde, Defne'nin gönlünü yapmaya çalışıyorum;

Defne: "anne nolur işe gitme. bi daha yapmıycam"

Anne: hüngür...

Anane, Defne ve ben Zeyneb'i ziyarete gittik. Yağmurdan dolayı, onları apartamanın kapısında indirip, arabayı parketmeye gittim. Annem Defne'yle birlikte kapıda beni beklerken;

Defne: "anane zile basmak zorundasın"

Anane: dumur :)))

Çam ağacımızı süsledik, en son ışıklarını yakıp ona sürpriz yapmak istedim. Işıklar yandı, Defne çığlık attı. Ağaca yaklaşıp;

"iyi ki dooodun desnee" deyip, ağacı üfledi :))