Cuma akşamı biraz sıcaktı ama yüksek değildi. Gece boyunca ara ara uyanıp kontrol ettim, sabaha doğru iyice arttı. Kulaktan ateşölçerde 39.3'ü görünce panikledik. Hemen annemi aradık, çözüm insanı olarak bize onu hemen duşa mı sokmamız gerektiğini yoksa apara topar hastaneye mi gitmemiz gerektiğini söyler dedik Hamit'le. Defne bugüne kadar hiç antibiyotik kullanmadı, bünyesi çok kuvvetli maşallah. Bu sefer yırtamayız dedim kendi kendime. Hemen gittik Amerikan'a. Nöbetçi bir dr vardı. Baktı, inceledi, 'önemli bir şey yok virütik' dedi. (Zaten ne olsa ya mikrobik ya da virütiktir ya :) Ateşini indirmek için Calpol yerine başka bir şurup verdi hemen. Calpol vücudunda kızarıklık yaptı bu sabahtan beri. (az ilaç alan çocuklarda ilaca karşı böyle bir reaksiyon olabiliyormuş) Antibiyotikten yırtsak da birkaç testten kurtulamadık. Neyse ki hepsi iyi çıktı.
Bu halde bile hiç eziyet etmeyen, nazlanmayı bilmeyen, gülmeye çalışan bir kızım var. Onun neşeli olma çabası bende aşırı ağlama hissi yaratsa da güçlü anne gibi gözükme inadımdan kendimi bırakmadım.
Çok şükür ki akşama tüm belirtiler ortadan kalkmıştı. Hey virütik böcükler! Bizi rahat bırakın!
0 yorum:
Yorum Gönder