Yukarıdaki resmi, yatağında ağlayarak uyanıp, salona getirdiğimizde çektik. Kucağımda biraz ağlayıp uyuyakaldı, acı çekerken ona yardım edememek çok sinir bozucu. Elimiz kolumuz bağlanıyor böyle zamanlarda... Her huzursuzluğunu dişe yorduğumuzdan, bu sıkıntının da sebebi yine dişti. Ama bu sefer gerçekten diş çünkü dün gülerken, arkada azı dişinin ucunu gördüm.
Eşimden iki dakika Defne'ye bakmasını istemiştim. Döndüğümde bu kareyi gördüm. Çok hoşuma gitti, hemen resmini çektim. Defne uyuyor olsa da belki hamle yapar düşer diye elini ona değdirmeden duruyordu eşim.
Acaba tam uyudu mu? yerine götürsek mi? konuşmaları sırasında eşim de bu resimleri çekti.
En sonunda yatağına götürdük. Uyanması fazla sürmedi. Sabaha kadar kaç kere daha uyandığını saymadım. Bu diş meselesi kızımın canını daha çok yakacağa benziyor. Hepsi çıksa da rahatlasak hep beraber.
0 yorum:
Yorum Gönder