Canım annem

Annem için yazmak ne kadar zormuş. Yazıp siliyorum, olmuyor bir türlü...

Bizi büyüttüğü yılları ve dönemi düşündüğümde zaten bir hayranlık duyuyordum ona. Ama Defne doğduktan sonra tüm hissettiğim tarif edilemez duygular katlandıkça katlandı...

Annem oldum olası çocukları çok sever. Evliliğimizin 5. yılından sonra bizi de az sıkıştırmamıştır bebek konusunda. 2008 yılında Defne prenses dünyaya geldiğinde annemin gücünü ve varlığını daha da çok hissettim. Her acemi anne için yanında birilerinin olmasının ve o kişilerin tecrübelerini paylaşmasının ne demek olduğunu her anne gibi ben de gördüm. Bir de her durumun üstesinden gelen kişi annemizse daha isteriz ki?

Sanki onun sihirli bir eli daha var, benim arkamda duruyor, hangi işe el atsam, yavaşça eğilip 'sen bu işin üstesinden gelebilirsin' diyor. Gerçekten de tam böyle. Hayatımın dönüm noktalarında hep annemden akıl almışımdır. Bir zamana kadar sürtüşmeli, inatlaşmalı, benim tarfımdan pembeden mora kaçan yalanlı anne-kız ilişkimiz, Hamit'le tanıştıktan sonra yavaş yavaş arkadaşlığa döndü. Arada zıtlaşsak da en iyi arkadaşlarımdan biridir.

Hani bazen bir şey yaparız ve annemizinkine benzerse beğeniriz ya, bu durumu ben çok yaşarım. Pilav anneminki gibiyse iyidir, dolaplarımın içi onunki gibi düzene sahipse olmuştur, mutfak dolapları onun yerleşterme şekline benziyosa en kullanışlıdır... gibi örnekleri yüzlerce çoğaltabilirim. Elinin değdiği her şeyi güzelleştirir benim canım annem, onun bir şey kattığı hemen farkedilir. Her zaman ailemizi birarada tutmuş, bunun için kendinden verdiklerini daha o an unutmuştur bile...

Bölük pörçük yazıyorum ama bu kadar uzun yazıyı zaten sadece annem okur herhalde :)

Defne doğduktan sonra o'nu daha iyi tanıdım... İçindeki sevginin derinliği anlayabileceğimi sanmıyorum ama öğrendiğim şey bu hayatta ne kadar şanslı olduğum oldu. Annem sayesinde Defne'yle yaşamayı öğrenirken yaşadığım zorlukları çok kolay atlattım. Kızım için en doğrusu bu mu sorusunu annem sayesinde kendime pek sormadım. Doğum iznimden sonra işe döndüğümde her çalışan anne gibi aklım Defne'deydi tabi ama başka hiç kimse o'na o'nun kadar iyi bakamazdı, bunu bildiğimden o süreç de benim için kolay oldu.

Allah anneme uzun ömürler versin, daha çok yıl birlikte olalım, tadımıza yeni vardık, doyasıya yaşayalım inşallah...

Bloğuma yazdığım yazıların en zorunu yazmaya çalıştım. Konu annem olunca kelimeler beynimde uçuştu. Onları sıraya sokmakta ve kendimi ifade etmekte çok zorlandım... Yazımın hepsini okuyan, bitiren ve anlayan birileri varsa tebrik ederim :)